Headache

Today is a bad day. My morning did not turn well. I was late for work. That biatch arrived later than me. I hate her. Consecutive lates since effective ang memo ni Sir. Ang kapal talaga ng pagmumukha nya. Abuso.

Tumawa lang ng dumating siya. Eto namang "Boss" namin, hindi dinidisiplina!!! Ano ba namang nangyayari sa kompanyang ito. Ang sarap nilang paguntugin. Itong chaka na toh, masyado pang feeling. Feeling!!! Kapal pa ng mukhang ibahin ang ayos ng la mesa nya. Para ano? Para tago siya? Para hindi kita mga kagaguhan nyang pinagagawa. Ang pagpepetiks. Ang pagnuod ng youtube?

Eto namang friendly friends nya, isa pang major petiks! Walang ginawa kung hindi mag-ebay! Puro kalandian... Bag, relo, make-up.. Ano feel mo sosyal ka? Eh mukha mo nga hindi mo mapaayos! Nakakainis.. Kaya naman pala hindi umaabot sa quota ang sales eh! Tapos ano? Damay kami? Leche talaga!

Sumasakit ulo ko sa kanila ah. Mga walang kwenta mga pinagkukuha nilang empleyado. Pwede ba. Mag-hire naman kayo ng hindi nyo kakilala. Simula ng pumasok ang mga writers, puro kaibigan na lang hinahire nyo. Ang tanong qualified ba yan?? Mabuti pa sigurong hindi qualified pero pagnatuto ng trabaho, trabaho talaga. Eh sila? di nga nga qualified, puro petiks pa?! Eh papano na mangyayari sa company na yan? Kaya nalalagas mga empleyado nyo eh.. Mga matitinong empleyado ah, pinapabayaan nyo kasi.

Haaay.

Hiniram pa susi ko sa opisina! Kung magpa-duplicate ka kaya?

Umulan pa, wala akong payong. Kaya ayun, nagjeep na lang ako. Buti na lang dumaan sa harap mismo ng bahay namin.

Paguwi sa bahay, magulo. Makalat. Sakit pa sa ulo. Kelangan pang maggrocery kasi wala ng stock sa ref at food cabinet.

Haaay.

Tumawag pa yung kaibigan ko, nag-cancel ng lakad namin bukas. Matagal ng pinlano, Tapos i-cacancel kinagabihan lang. Nakakabwiset dba?

Sakit sa ulo. Today is really a bad day.

Gotta go and have a rest.

Loneliness

As they say, people we meet just come and go. To the people whom we meet because we got introduced to him/her by a friend, someone we met in a party, a schoolmate, your dentist, next door neighbor, etc.

In my case, I'm referring to my colleagues. The people whom I consider as my friends or even siblings when I'm in the office. It's sad to know that some of them already resigned. I mean I am happy for them for they got a opportunity for their career path. But the sad part is, we would see each other as often as we could. I know there are lots of ways to stay intact in communication, but still. There's a part of me that is struggling. I feel depressed.

A while ago, I didn't have someone to join me for lunch. Most of my friends were absent or has gone lunch out with someone. I mean, I have other officemates but I'm not really close to them. I felt so alone.

Hay.

A friend of mine just gave a resignation letter to our boss. Nagulat ako. Alam ko na may plano na siya but I dunno when. I didn't know this was the time.

I'm gonna miss that friend. I was actually planning to resign from our company too. But I have a lot to learn before I make the move. Probably next year.. As for now, I must study and learn in order to survive.

Goodluck in all your endeavours friend! Kita kits na lang.. Alam ko sa tabi tabi lang ang bagong lilipatang company.

Mga pa-star!

Iba nga naman mga tao dito oh. Nagbigay na nga ng notice na iba na ang mga shifts sa pagpasok sa opisina, late pa din! At nagbreakfast pa ah! Walang kasing kapal ng mga mukha talaga.

At nagtataka sila kung bakit ang baba ng sales? Iba yang baguhin kasi. Hindi shifts sa pagpasok at hindi pag-rerenovate ng opisina. Yung ibang mga empleyado mo ang baguhin mo! Bwahaha! Mga wala silang silbi. Ni hindi nga sila natatakot sa boss eh. At bakit? Kasi friendly friends sila? Akala ko ba walang kaibikaibigan?

Wala eh. Yang mga baong salta mo, sige lang sa petiks. Sige lang sa magbreakfast araw-araw. Hindi pa kasama ang lunch at meryenda nila ah. Take note! Ilang oras kaya napupunta ang pagtratrabaho? Hmm... Ewan.

Simula nung dumating kayo, bumabagsak ang sales! Mga salot kayo! Lol! Dinadamay mo pa kaming matitino at maayos magtrabaho. Grr!

Wala pang sahod?

Dapat nung friday pa kami nagkasaod pero hanggang ngayon wala pa? Mga sinungaling talaga mga taga-Pampangga! Ang sabi dineposit na pero hanggang ngayon wala pa?! Grrr!! Inaasahan namin ang pera namin!

Hindi kami tanga na kapag sinabi nyong nadeposit na, hihintayin ng ilang oras para ito mahulog sa mga accounts namin? Hello? Same bank lang naman iyon! Ang expect namin automatic na nahulog na mga pera namin. Tska kung kelang pasara na ang bangko, kelan lang kayo magdedeposit? DAPAT UMAGA PA LANG!

At sabi pa ni Sir sa sabado meron na? Nagcheck kaya ako ngsabado ng gabi, WALA PA! Mamimili pa naman ako sa Greenhills, nauwi sa wala kasi wala pang pera.

Ngayon lunes na, nagcheck ule kami kanina lang.. And guess what? Wala pa din!!!

Ano ba? Umayos kayo ng pagsasahod ng tao nyo kung ayaw ninyong layasan namin kayo!

Bwiset!

Unang rant

Marami tayong kinaasaran sa buhay. Maaring tao, pangyayari sa buhay, gamit, nararamdaman sa sarili at marami pang iba. Tao lang. Minsan hindi nakokontento, hindi na masaya, at nadedepress lang paminsan minsan.

Itong blog na ito ay gagawin kong rant absorber ko. Lahat ng gusto kong sabihin, dito ko lang ma-exexpress. Sa pagsusulat, maaring makakalma ng nararamdaman at nangyayari sa aking buhay. Sa totoo lang mahirap akong mailabas ang tunay kong nararamdaman. Kaya ito, naisipan kong dito na lang sa blog na ito, ipalabas ang lahat. Pagbibigay man ng opinion, please lang walang kokontra sa mga sasabihin ko. Maaring mag-commento pero sana lang intindihin muna ang laman ng bawat magiging entry ko. Advices are welcome. I would appreciate it. Pwede din kayo mag-share ng POV, experiences, or even comments about my topic but please choose the right words. OR ELSE! Lol.

Mabalik tayo sa topic, ang unang kong rant? Mga nakakainis na mga ka-trabaho ko. Mga bwiset sila! Kabago-bago lang nila sa trabaho, sobra na kung umasta! Merong feeling close sa lahat, feeling sosyal, feeling maganda! Feeling sa lahat! Merong feeling maganda at sosyal, mukha namang aso! Miss-know-it-all, hindi naman kagalingan. Merong garapal at patay gutom. Isa ka pang pangit, isa kang gilagid na tinubuan ng mukha! Mean na kung mean pero wala eh ito lang po ang katotohanan. Ayoko sila. Hindi po ako plastik. Ayoko silang kausapin, ni ayoko silang makita. Pero may magagawa ba ako? WALA. Mga kasamahan sa opisina.

Napaguusapan na nga ang opisina, lahat naman may pulitika. Pero ang amin na siguro ang pinakamalupet. Kakaunti na lang kami, ganito pa nangyayari.

Hay.

Minsan nakakasuka nang pumasok. Pero syempre kelangan.

Peste diba?

Subukan lang nilang makabangga ako, makakakita sila ng ibang ako.